Małżeństwo mi się sypie :(

Muszę się Wam wyżalić .....Moje małżeństwo się sypie ,najgorsze jest to że już się nawet nie kłucimy ,tylko stajemy się dla siebie obojętni :( W sierpniu mija 10 rocznica naszego ślubu ,a między nami już od dawna się nie układa .Na początku jak zaczeło być kiepsko prubowałam ratować nasze małżeństwo ,robiłam chyba wszystko aby coś poprawić ,od rozmowy po przejęcie inicjatywy w łóżku .I nic to nie dało ,odsuneliśmy się bardzo od siebie ,widząc że mojemu małżowi nie zależy ja też zaczełam odpuszczać ,bo ile można ratować coś czego niema . Gdyby nie dzieci pewnie już zdecydowałabym się odejść ,ale staram się jeszcze przeczekać ,nie da się od tak przekreślić tyle lat spędzonych razem,teraz już nic nie robię ,może jak małż zobaczy że coś jest nie tak (no bo już nie staram się ja tego ratować ,tak jak dawniej )to da mu to do myślenia ......
Tyle że ja już nie wiem teraz czy chcę ratować nasze małżeństwo ,poprostu mieszkamy jak dwoje obcych ludzi pod jednym dachem ,łączą nas dzieci .Nie ma między nami czułości ,uczucia , nawet już kłutni ...Teraz już nawet nie mam ochoty na , boję się tego że jak mąż będzie chciał ratować to co było między nami ja już nie będę chciała

ewa2, może warto jeszcze raz spróbować chociaż porozmawiać z nim szczerze czy widzi jakąś przyszłośc dla Waszego związku i powiedzieć mu otwarcie że jeżeli nie spróbujecie razem poprawić układów w Waszym małżeństwie to chyba najlepszym rozwiązaniem będzie wtedy rozstanie? a może spróbujesz wyjechać gdzieś na kilka dni sama i zostawić go z tym wszystkim samego . moze wtedy przemyśli to jak jest teraz?? powiedz mu że jestes z nim ze wzgędu na dzieci bo Twoje uczucie pomału wygasa i potrzebujesz czułości, wsparcia w codziennym zyciu, miłości i zrozumienia.
jeśli to nie pomoże to wtedy może spróbować poradzić się np. jakiegoś psychologa lub poradni rodzinnej.
szkoda bo to tyle lat razem. spróbujcie porozmawiać otwarcie czy ten związek ma jeszcze sens. jaki zdanie ma Twój mąż na to??
przutulam Cię mocno i mam nadzieję że uda Wam sie jeszcze uratować małżeństwo i wnieść w nie znowu szczęście!

ja ci nic nie doradzę niestety a może stety powód - kiedyś doradzałam koleżance jeszcze jak była w narzeczeństwie koleś ją zdradził więc dla mnie to byłby koniec i tak też ją przekonywałam żeby z nim zerwała ona stwierdziła że strasznie go kocha i wyszła za niego a ja stałam się najgorszym wrogiem.... a teraz co - cierpi niestety :(

ewa mam nadzieję że wszystko ci się poukłada

Dagolis mądrze napisała, może taka naprawde szczera rozmowa coś pomoże. Nie bój mu sie mówić tego co czujesz, niech poleją się łzy, niech bedzie nawet krzyk. Ważne żeby były jakieś emocje bo to znaczy że Wam zależy.
Jeśli to nie pomoże to faktycznie może jakis psycholog.
Uważam że na siłe nie ma co sie męczyć w związku który nikomu nie daje szczęścia, przecież dzieci widzą co sie dzieje i na pewno trochę z tego rozumieją. Przecież najważniejsze to być szczęśliwym a jeśli to szczęście znajdziecie nie będąc juz ze sobą to może warto poszukać...

Nie zrozum mnie zle, nie namawiam Cie do odejścia. Rób to co podpowiada Ci serce. Może uda Wam sie jeszcze odnaleść wspólna drogę do szczęścia. Tulę mocno.

dagolis -mój małż wie jak ja się czuję bo mu to nie raz mówiłam ,były szczere rozmowy itd. Raz postawiłam mu ultimatum że albo się postara jeżeli mu zależy na nas albo koniec z nami to było "lepiej "ale tylko przez tydzień może dwa potem znowu to samo .......
Zastanawiam się nad separacją to może jakoś dałoby mu do myślenia że żarty się skończyły ,i na poważnie myśle o odejściu ...

aniaffff -zgadzam się z Wami że niema co się męczyć w takim związku .On zawsze będzie dla mnie coś znaczył bo jest ojcem moich dzieciaczków.Czy będziemy dalej razem ,nie wiem ,empcji było miedzy nami już bardzo dużo ,były szczere rozmowy wie co czuje ,wylałam może łez i wiele razy mnie słowami zranił ....myślę że już poprostu tego za wiele się uzbierało i czas podjąć decyzje co dalej .Nie potrafie być w związku bez uczuć ....

Jesteśmy tu też po to żeby się wspierać na wzajem w trudnych momentach więc możesz na nas liczyć.

posłużę sie słowami anifff

aniaffff napisał:Jesteśmy tu też po to żeby się wspierać na wzajem w trudnych momentach więc możesz na nas liczyć.

tulam cie mocno

Jesteście Kochane .Już mi lepiej

ewa2, zgadzam się z aniaffff że na siłę nie ma co się męczyć ale to musi być decyzja po Waszej szczerej rozmowie. może życie osobno da wiecej radości. My możemy tylko mówić co o tym sądzimy ale to musi być Twoja albo Wasza decyzja!
Mój brat rozstał się z zoną po 11 latach małżeństwa. wcześniej nie potrafili się porozumieć ale teraz gdy są oddzielnie dogadują się świetnie nawet w sprawach wychowywania dzieci. wiadomo że dzieci przy rozstaniu cierpią ale jeszcze bardziej cierpią gdy widzą codziennie swoich rodziców albo w złości albo nie odzywających sie do siebie. one naprawde badzo dobrze wiedzą co się wokół nich dzieje. i nie jesteśmy w stanie ich przed tym uchronić.
bez szczerej rozmowy u Was cięzko będzie cokolwiek zdecydować. ewa2, bądź dzielna. wszystko w końcu się jakoś ułoży razem lub osobno. będzie dobrze.

Ewa bardzo mi przykro, że znalazłaś się w takiej sytuacji, ale może jeszcze wszystko się ułoży.

ewa2 Trzymaj się ciepło,myśl przede wszystkim o sobie i dzieciach;
szczęśliwe dzieci to takie,które maja szczęśliwych rodziców;
może warto zrobić coś w tej sprawie,zastanów się co dla ciebie jest najlepsze.Trzymam kciuki!

ewa2 ja też trzymam kciuki i życze Ci byś znalazła jak najlepsze rozwiazanie cieżko doradzać bardzo cieżko

ja tez nie lubie doradzac w takich sytuacjach moge wyłuchac i utulic jedynie

ale wygadac sie tu zawsze mozesz a my wysłuchamy i przytulimy ,co postanowisz bedziemy z tobą

To ciężka sytuacja! Nie będę Ci dawać dobrych rad bo nie znam całej sytuacji i w ogóle tą decyzję o rozstaniu lub kolejnej próbie ratowania małżeństwa musisz podjąć z mężem! Mówiłaś tu o separacji myślę że na początek to dobre rozwiązanie jeśli już wszystkiego próbowałaś ! Może to jak będziecie przez pewien czas z dala od siebie łatwiej Wam będzie podjąć słuszną decyzję bez złych emocji tylko na spokojnie!
A my baby jesteśmy tu od tego by Ciebie wysłuchać i wspierać

ewa współczuje ,ale i mam nadzieję że jakoś sytuacja się wyprostuje i wszystko się ułoży

czasem po prostu warto po prostu sie wyzalic
a faceci tacy sa jak raz powiedza "kocham" to wystarczy na całe zycie przeciez nic sie u niego nie zminilo
nie znam u ciebie sytuacji ale moj maz tak ma co nie znaczy ze mnie nie kocha

ewa, widzisz... ciężko jest doradzać... faceci tak mają czasem... ciekawe czy jego ta sprawa boli tak samo jak Ciebie.. Kobieta będzie się gryzła długo, a po facetach zdaje się spływać jak po gęsi. Widziałam to niestety nie raz. Moje dwie przyjaciółki zakończyły swoje małżeństwa, dostały rozwód i okazało się dopiero wtedy, co oni czuli.
Jeden zamknął się w sobie bo chciał być twardy. Kochał ją, ale ich kłotnie o drobiazgi odbijały się na ich córce.
Drugi "uwolnił" się od żony i dwójki synków. Wyjechał do Włoch i tam spłodził jeszcze dwójkę.

Rozmawiaj z nim. Krótko i na temat.
Albo napisz do niego. Łatwiej Ci będzie. I jemu też będzie łatwiej - odpisać...